KREEFT

22 Juni tot 23 Juli

Na de langste dag, de kortste nacht
Is daar dan eindelijk het landschap waar ik naar smacht
Maanovergoten, gaat mijn schulp wijd open
En kom ik er behoedzaam uitgekropen

Met mijn scharen tast ik om me heen
Want ik bezit de wijsheid van een steen
De goedheid van een moederhart
En mijn overgevoeligheid is een verhaal apart

Ik ben niet voor niets en onbetwist
Een uitgesproken individualist
Waar anderen doorlopen, rechttoe, rechtaan
Besteed ik er desnoods nog eens ’n ommetje aan

Soms doe ik echter een stapje terug
En verras mijn prooi dan in de rug
Of ik ga vliegensvlug opzij
Of wurm me ergens tussen, of bij

Maar het liefst beweeg ik me zigzaggend voort
Rustig, ongemerkt, en ongestoord
Want mijn aard maakt dat ik graag observeer
Het gedrag van anderen is waar IK van leer!

© Marie-José VAN DEN HOUT