De nul:

“Waarom ben ik rond en niet vierkant.
Ik heb zelfs geen hoekjes opdat iemand zich aan mij kan stoten.
Ik ben maar een geintje.
Ik dien nergens toe.
Wat dat betreft kun je echt wel stellen dat ik een menselijke uitvinding ben ja.
Gij zoudt nooit zoiets geschapen hebben!”

En onze Lieve Heer inspireerde de mens dusdanig dat de NUL een bijzonder belangrijk cijfer werd, op voorwaarde dat hij zich immer achter andere cijfers op zou stellen ....

© Marie-José VAN DEN HOUT

Het getal 0
Rond 1200 werden in de Westerse wereld de eerste pogingen ondernomen om de schrijfwijze van getallen te veranderen van Romeinse cijfers in het nu gebruikelijke positionele systeem. Dat ging niet zonder slag of stoot. Eén van de nadelen was natuurlijk het aanleren van de nieuwe cijfers, maar het cijfer nul vormde toch wel het grootste struikelblok.
Ook nu nog is de nul voor mensen omgeven met een geheimzinnig waas, getuige vragen als Is 0 wel een getal? en Waarom mag vermenigvuldigen met nul wel en delen door nul niet?. Vragen die samenhangen met het abstracte karakter van getallen in het algemeen.
Een jong kind dat je naar zijn leeftijd vraagt, zal het mondelinge antwoord vaak laten vergezellen door enkele opgestoken vingertjes. De stap naar het abstracte getalbegrip is nog niet gemaakt. Ook in ons dagelijkse taalgebruik zijn tal van voorbeelden te geven waaruit blijkt dat we met harde getallen, en dan vooral met het getal nul, omzichtig omspringen.

door dr. Frits Göbel