Shaw’s exacte definitie van een genie (zie ook Merel) heb ik inmiddels teruggevonden , in zijn eigen voorwoord van SAINT JOAN:
| - |
Een genie is iemand, die verder ziet en dieper doordringt tot de dingen dan andere mensen, die een afwijkend normbesef van ethische waarden hanteert, en die energie genoeg heeft om deze buitengewone visie en de daarmee gepaard gaande waardebepalingen ten uitvoer te brengen op een wijze die het beste bij zijn of haar eigen talenten past. |
| - |
(A genius is a person who, seeing farther and probing deeper than other
people, has a different set of ethical valuations from theirs, and has energy enough to give effect to this extra vision and its evaluations in whatever manner suits his or her specific
talents), schrijft hij. |
Dit vond ik zo duidelijk op mijn broer slaan, dat ik ook werkelijk dacht dat hij een genie was.
Feitelijk had ik echter twee broers, maar mijn jongere broer had het gevecht al in een vroeg stadium opgegeven. Hij is er dan ook veel eerder onderdoor gegaan dan ik. Maar ook hij deed domme dingen.
Na eerst op de kweekschool gezeten te hebben – hij wilde priester worden of zoiets – meldde hij zich na de oorlog in, waarvan je alleen maar kunt vermoeden dat het een vlaag van verstandsverbijstering was, als vrijwilliger voor de militaire dienst. Prompt werd hij naar het toenmalige Nederlands-Indië gestuurd. Gewond aan een voet kwam hij terug, hinkend voor de rest van zijn leven.
De neerbuigendheid van de oudste broer voor die jongere broer was dermate kwetsend, dat ik vaak met hem te doen had.
Eenmaal terug in Den Haag, had hij het in zijn hoofd gezet te trouwen met de vrouw met wie Willem nu juist niet wilde trouwen. Vanwege haar streken, zei hij. De meningsverschillen, frustratie’s en verwijten voor en na het huwelijk, voor en na de scheiding (die er natuurlijk kwam), liepen zo hoog op dat ik een poosje gedacht heb dat ze elkaar zouden vermoorden. Later luwde dit alles een beetje. Toen ontstond er weer gebakkelei over het tafelzilver en een onecht kind.
Mijn jongste broer, die al zwakke longen had, kwam gedurende zijn huwelijk in een sanatorium terecht. Na de scheiding belandde hij in Davos, waar hij na vele jaren hertrouwde met een zorgzame, wat oudere vrouw. Sindsdien leidde hij een rustig, teruggetrokken leven in de provincie, ergens in Nederland.
Totdat zijn tweede vrouw plotsklaps overlijdt en hij het in zijn eentje niet meer redden kan. Tien jaar voor mijn oudste broer sterft hij aan een hartaanval.
Eens had ik twee leuke broers, waar ik zo nu en dan stevig mee in de clinch lag….
© Marie-José VAN DEN HOUT
|
