Achteraf is mijn eerste sexuele ervaring het best te vergelijken met levertraan slikken.
In de somberte van een ouderwetse hotelkamer in de Residentie, heb ik mijn ogen stijf dicht geknepen en krampachtig geprobeerd aan Engeland te denken.

Toch was ik bijzonder gecharmeerd van de jongen met wie ik het deed.
Reinier, die in Wassenaar woonde, was in die tijd zo ongeveer mijn broertje’s beste vriend – hoewel hij qua leeftijd dichter bij mij stond dan bij m’n broertje.
Ondanks het feit dat Reinier aan een bloedziekte leed, of misschien juist wel daarom, scheen hij altijd het gevaar op te zoeken. Dit verleende hem in de ogen van vele vrouwen die om hem heen tolden een soort halo van heldendom.
Vaak sprak hij met mij over trouwen, het is er nooit van gekomen.
Reinier bezat ontegenzeglijk veel charme en er waren dagen dat ik stapelverliefd op hem was.
Soms verdween hij wekenlang zonder een voor mij tastbare reden van het toneel.
Hij was dan, zei hij, op reis.
Als hij weer terugkwam, kon hij dagen aaneen sterke verhalen vertellen.
Wat dat betreft zaten ze wel op dezelfde golflengte, mijn broertje en hij.
Een van hun favoriete bezigheden was de Wassenaarse of Haagse politie op stang jagen.

Ze haalden heel wat kattekwaad uit. Op een of andere manier liep het echter nooit echt uit de hand.

Net als ieder ander was ook ik gevoelig voor zijn verteltrant en mateloze fantasie.
Na weer eens een lange afwezigheid kwam hij op een dag Tocci binnen, onze verzamelplaats van toen, aan de Hofcingel.
Hij vertelde terloops dat hij zojuist was teruggekomen uit Zuid-Amerika.
Zuid Amerika! gonsde het.
De daar aanwezige meiden hingen al ademloos aan zijn lippen.
Heilig ontzag:

Nou, dat vond ik wel wat!
De daarop volgende nacht hebben we samen doorgebracht.
Voor mij was het de eerste keer dat ik echt met een jongen naar bed ging en ik wilde graag dat het met hem zou zijn.
Wel vermoedde ik dat Reinier al velerlei avontuurtjes achter de rug had. Maar ik had geen zin daarover na te denken.
Zoals gezegd. Het was een weinig opwindende nacht, maar de twee kogelgaten gaven een extra dimensie aan het geheel, dat wel.

Getrouwd zijn we nooit, tot grote teleurstelling van mijn broertje.
Reinier is, bij mijn weten, ook nooit met een ander getrouwd.
Ik wel. Meerdere keren zelfs.
Hij is op een weinig zachtzinnige wijze om het leven gekomen gedurende een vechtpartij.
Levensgevaarlijk gewond geraakt en doodgebloed.
Dat is alles wat ik weet.

© Marie-José VAN DEN HOUT