Uit brief dd. 5 september 2005:

Lieve Mevrouw van den Hout,

Ik heb net uw fantastische boek uitgelezen. En ik ben zeer onder de indruk. Niet alleen vanwage de manier HOE het geschreven is (openhartig, zowel serieus als subtiel-humoristisch maar vooral: zo EERLIJK), maar ook om WAT u geschreven heeft.

Uw ervaring als kind bij de nonnen.... dat moet bij een kind eenzelfde soort effect hebben als bij een volwassene die een concentratie-kamp heeft overleefd. Overkoepelend: mooie, heldere sfeerbeschrijvingen. U weet werkelijk de lezer(es) bij de hand te nemen en hem/haar mee te voeren door een wereld van lang geleden die "gewoon" even opnieuw wordt opgetrokken in "Gelukkig gisteren". Ik ga het vanavond nog een keer lezen voor de details 

Ik bekijk een boek vanuit meedere perspectieven (die bij "Gelukkig gisteren" allemaal goede scores geven).

Vergelijk het maar met een sportwagen. Het merendeel van de bewonderaars is slechts geïmponeerd door de prestaties en het motorgeluid. Ikzelve bekijk hoe het stuk techniek geconstrueerd is en kan al enorm onder de indruk zijn zonder dat de auto ook maar één meter gereden heeft en zonder dat de motor ook maar tien tellen gedraaid heeft. Sterker nog: als je constateert dat de techniek uitmuntend is, dan WEET je al dat je er reeds op voorhand enorme prestaties aan kunt koppelen  Ik bespeurde al eerder dat u perfect op de hoogte bent van het feit dat het niet alleen belangrijk is wat te schrijven, maar ook HOE te schrijvent. Wie die kunst verstaat, die maakt gewoon dat het ene facet het andere versterkt. En dan komt er ook iets formidabels tot stand.

Kortom: "Gelukkig gisteren" is een voortreffelijk boek. Zowel door het WAT als door het HOE.